In 1992 werden mijn eerste artikelen gepubliceerd in wat toen nog Buitenlanders Bulletin heette. Ik kreeg een stevige aanvaring met de Tilburgse schoolbegeleidingsdienst over dit artikel:

Download (PDF, Onbekend)

In 2021 is de discussie over achterstanden weer geopend. Hoe kan het dat we in 30 jaar tijd zo weinig nieuwe inzichten hebben opgedaan? Is er dan toch een ‘achterstandenindustrie’ die leuk en goedbetaald werk geeft aan mensen die doen of er maar één manier is om succesvol en gelukkig te worden?

50 Organisaties deden een oproep aan het kabinet om de scholen weer open te doen. De bedoeling was goed, maar het effect kan heel schadelijk zijn voor kinderen die toch al bang zijn dan hun kansen worden verpest door Corona. Dat geeft onnodig veel stress, en kan daarmee leiden tot meer huiselijk geweld.

Ik schreef er deze column over: https://www.socialevraagstukken.nl/column/school-kan-best-een-jaartje-zonder-jou/

Ter gelegenheid van mijn afscheid bij Hogeschool Utrecht hield ik een Openbare Les over het Cassandra Complex: de ervaring dat beslissers altijd een goede reden hebben om voorspellingen over de toekomst naast zich neer te leggen. Ik wijdde er mijn column aan. Ten behoeve van een groep Spaanse studenten waarmee de MUAD samenwerkt maakte ik nog een korte video over de basisgedachten achter toekomstonderzoek.

Als je geld leent om een huis te kopen is alles duidelijk: je weet de looptijd, de maandlasten (tot twintig jaar vooruit), de restschuld, en je weet wat er gebeurt als je je aflossingen niet meer kan betalen. Ook is volkomen duidelijk wie de rente opstrijkt.

Als de overheid tientallen miljarden leent is er niemand die je het precieze antwoord kan geven op de bovenstaande vragen. Via Our new economy deed ik een poging om onderzoekers te prikkelen om de maandlasten per huishouden in 2040 te berekenen. Dan weten we waar we aan toe zijn, of beter, waar onze kinderen aan toe zijn. Maar iedereen duikt weg. Van links tot rechts houdt de politiek vol dat we lenen in het belang van de volgende generatie, maar het heeft er alle schijn van dan we vooral onze eigen problemen proberen op te lossen met geld dat een ander ooit moet terugbetalen. We hebben werkelijk geen idee van de gevolgen, en dat komt ons wel zo goed uit …

Toen in het voorjaar van 2020 het hoger onderwijs in lockdown ging werkten docenten en managers zich een slag in de rondte om het gebruikelijke onderwijs in een online jasje te gieten. Met het motto ‘never waste a good crisis’ in gedachte ging ik op zoek naar echt andere bronnen van kennis. Ik schreef een column over contactloos onderzoek en maakte een (nauwelijks bekeken) video over de inzet van documentaires als onderzoeksmateriaal. Enkele van mijn studenten durfden het wel aan om documentaires als aanvulling op interviews te gebruiken. Wat is er een schat aan materiaal te vinden waar zich nog nooit een docent mee heeft bemoeid …

Een van mijn meest gelezen columns ging over de vraag, of de toename in het gebruik van jeugdhulpvoorzieningen niet het beste verklaard kan worden door de toename van de impact van onderwijs in het leven van kinderen. Als de vissen in je aquarium met de rug naar boven drijven, dan wil je toch weten of er iets in het water zit? Waarom onderzoeken we dan niet beter of er niet zoveel kinderen ziek worden door school?